Od kiedy
trwa moja przyjaźń z rymem...? Naprawdę nie wiem. Dla mnie ważne jest to, że
każdy z nich ukrywa uczucia i emocje obudzone przypadkowym zdarzeniem,
zasłyszanym słowem czy przeczytanym tekstem... Nie chciałam ich zgubić, bo to,
co czujemy i myślimy, jest odbiciem tego, kim jesteśmy. Wierzę, i bardzo bym
chciała, by choć na krótką chwilę znalazły miejsce w Waszych sercach...
Pamiątka
A gdy już będę daleko
zostaną po mnie słowa...
Pisane ręką natchnienia
wiara, miłość, tęsknota...
A gdy już będę daleko
zostaną po mnie myśli...
Splecione nicią rozumu
i snem, co się kiedyś przyśnił...
A gdy już będę daleko
zostanie po mnie serce...
Wtulone w duszy poduszkę
to wszystko...
nie
miałam więcej...
Bez Ciebie...
I jeszcze ta jesień...
Spadające liście.
Tak smutno, bo coś się kończy...
I jeszcze ta cisza...
A w myślach przysięga
„dopóki nas śmierć nie rozłączy...”
I jeszcze to zdjęcie...
na mej ścianie płaczu,
modlitwa, wiersz cudny dla Ciebie...
I tylko te znicze...
I człowiek samotny...
Stęskniony...
Jak żyć dalej… nie wie...
Samotność
Minie rok...
Potem drugi i trzeci.
Wstaje świt...
Noc i znów słonce świeci.
Głosy dnia
płaszczem spraw
ślady łez zakryją...
Tylko gdzieś
wraki serc
roztrzaskanych biją...
Usłysz je!
Spytaj kto
bólem je opętał?
Czemu dom
nie ten sam
i nie cieszą święta?
Minął rok
płomień zgasł...
Świat już nie zaszlocha.
Marznie sam
w deszczu łez
ktoś, kto wiecznie kocha...
Beata Ciecierska
— z wykształcenia technik-ekonomista, na co dzień pracuje w jednym z
zambrowskich biur rachunkowych. Pisze bajki, baśnie, opowiadania, powieści,
wiersze. Powieść I tylko niebo... jest jej debiutem
literackim. Niebawem ukaże się druga książka autorki zatytułowana Skrzydlata.
Dziękujemy Autorce za zgodę na publikację.
Publikowane teksty są własnością Autorów.
Wszelkie prawa do tekstów są
zastrzeżone, a rozpowszechnianie ich – w całości lub we fragmentach – bez
wiedzy i zgody Autorów jest zabronione.
