*
* *
Chciałbym
być drzewem;
już
teraz – nie po śmierci
Roślinna
forma życia
odpowiada
mi najbardziej,
wydaje
się najdoskonalszą
Co
wiosnę mógłbym zmartwychwstawać,
głosami
ptaków co lato
wielbiłbym
swą zieleń
Chciałbym
być wielkim drzewem
i
rosnąć nad rzeką,
jesienią
moje rude listy
posyłałbym
do morza
Małe
wiewiórki
żywiłyby
się moim nasieniem; zimą
płakałbym
soplem wspomnień
Czas
bym odmierzał bez zegarków
i
niepotrzebne byłyby mi spodnie,
buty,
golarka, okulary,
komputer,
kawa, nocne filmy,
pomysły
ciągle nieudaczne
I
mógłbym bez brzemiennych konsekwencji
mieć
zawsze w głowie szmaragdy
A
wszystkie miłosne przygody
(bez
możliwości nieodwzajemnienia)
nawiązywałby
za mnie
mój
przyjaciel wiatr
Wiersz pochodzi z
tomiku „Ptasie pismo” (wyd. Trans Humana Wydawnictwo Uniwersyteckie, Białystok
2004).
Katarzyna Citko
– profesor Uniwersytetu w Białymstoku, filmoznawczyni. W kręgu jej
zainteresowań badawczych znajdują się: historia i teoria filmu, antropologia
kultury, estetyka. Autorka książki Filmowy
świat Pedra Almodóvara. Uniwersum emocji (2009), wielu artykułów naukowych
oraz kilku tomików wierszy.
Dziękujemy Autorce za zgodę na publikację.
Publikowane teksty są własnością Autorów. Wszelkie prawa do tekstów są zastrzeżone, a rozpowszechnianie ich – w całości lub we fragmentach – bez wiedzy i zgody Autorów jest zabronione.
